Dag 9: Tivat-Dubrovnik

Na weer een voortreffelijk ontbijt nemen we afscheid van de gastheer. Hij vraagt of we goed hebben geslapen omdat het vannacht heel hard heeft gewaaid. Buiten dat de zwemkleding en de handdoeken van het wasrek waren gewaaid hebben we van de wind niets gemerkt. Morgen zou het weer in de 40 graden worden volgens de gastheer, net als een paar weken geleden toen er een extreme hittegolf was.

Nu is het nog behoorlijk winderig, zo merken we als we met het veer overgaan. Onze haren worden geföhnd door de wind, het is bijna fris op zee in de baai. Omdat we nagenoeg meteen weer in de file staan, besluiten we een alternatieve route te nemen door de bergen richting Trebinje (Bosnië). Helaas komen we bij de Peage vlak voor de grensovergang stil te staan. 3 euro armer en een klein uur later rijden we Bosnië binnen. Ineens een heel ander land: hoewel omgeven door bergen, rijden we een heel stuk vlak. Vreemd maar mooi. Even geen kronkelweggetjes maar met 100 km/u door gassen. Bij de volgende grensovergang staan we ook weer stil. Het is de afweging die je maakt: of door de drukke badplaatsen waar het aanschuiven is of de bergroute waar je door kan gassen maar bij de grensovergangen wel lang stil staat.

Laat in de middag komen we in het drukke Dubrovnik aan. Gelukkig zit bij de overnachtingen van ons B&B parkeren inbegrepen. Het schijnt er namelijk idioot duur te zijn. Honderden trappen later (het oude centrum is niet te bereiken per auto) komen we bij de stadsmuur aan. Voor circa 20 euro per persoon mogen we erop. We lopen op de 7de eeuwse stadsmuur rondom de hele stad en we zien zo het meeste. Het is een prachtige stad, geen wonder dat er zo belachelijk veel toeristen op af komen. We bezoeken ook nog fort Lovrijenac en lopen over Stradun (Placa), de hoofdstraat van het oude centrum van Dubrovnik. Het verdwalen in de mooie straatjes is misschien nog wel het leukst. Het fijne is dat we laat op de dag de dingen bezichtigen, dan is de ergste hitte voorbij. Alles is hier wel idioot duur.