Dag 2: Belgrado-Prizren (Kosovo)-Skopje

's Morgens zijn we naar het Kalemegdan park en het fort geweest, vanuit daar had je een prachtig uitzicht over Belgrado. Om kwart voor 10 zaten we in de auto naar Kosovo, via Macedonië. Macedonië zag er een stuk minder armoedig uit dan Servië. De mensen zijn overal super vriendelijk, al zien ze er nors uit. Toen we Kososvo binnen reden was het verrassend dat de huizen er zo groot waren. Verderop, al slingerend door de niet al te beste wegen langs oorlogsmonumenten, kwamen we in de hemel terecht. De frambozenhemel! Die werden hier zo veel gekweekt, dat ze naast de weg voor 1 euro werden verkocht. Zo'n bakje zou in Nederland zeker 8 euro kosten, als dat formaat zou bestaan tenminste. Onderweg nog even tanken voor 1 euro benzine per liter voordat we de bergen ingingen, waar het 10 graden kouder was dan in het dal.

Aangekomen in Prizren is het een drukte van verkeer dat nog het meest doet denken aan een Aziatische metropool. Eenmaal de auto geparkeerd (op verschillende parkeerplaatsen rond de stad betaal je maximaal 1 euro per uur) zijn we uitgestapt om naar het centrum te lopen, kom je in een ander soort wereld terecht. Hoewel toeristisch, is het niet vervelend druk. Je wordt nergens vast geklampt en kunt je eigen gang gaan, maar mensen vragen geïnteresseerd waar je vandaan komt als je 6 bollen ijs koopt voor € 2,40. Er is een straat waar je bijna alleen maar trouwjurken kunt kopen en we zien verschillende bruidsparen pronken. Ook hier staat, net als in Skopje, trouwen centraal. Het mooiste uitzicht over Prizren heb je vanuit Kalaja, het fort uit het Ottomaanse Rijk boven op de berg. Je loopt er in 20 minuten naar boven. Flinke trip met behoorlijk stijlen stukken (niet aan te raden voor mensen die slecht ter been zijn) hoewel de mooie, goed verzorgde Kosovaarse dames het op hoge hakken aandurven. 's Avonds hebben we voor 2 euro per persoon een hamburgermenu gegeten. Voor het donker rijden we naar Skopje, want op dit soort bergwegen wil je echt niet in het duister rijden, de wegen zijn namelijk niet verlicht, zo hebben we ervaren omdat we niet hadden verwacht dat het in augustus voor 8 uur al pikkedonker was. Zeker de idiote inhaalacties van sommige auto's maakten het een behoorlijk spannend.

Bij de Macedonische grensovergang kwamen er kinderen fruit verkopen en even later bedelen aan de auto. Dit was wel een heftige ervaring. Tot nu toe hadden we wel een boel zwerfhonden gezien die de motors en auto's blaffend achterna renden. Voetgangers lieten ze wel met rust.

Later dan afgesproken kwamen we in de ghetto van Macedonië aan, waar we niet moesten zijn. De navigatie vond de locatie voor de volgende sleuteloverdracht niet en maps wees ons ook verkeerd. Uiteindelijk vonden we ongeveer de locatie waar we moesten zijn. 2 uur later zaten we dan eindelijk in het appartement, dat ontzettend stonk naar pis en waar de stofzuiger niet was uitgevonden. Gelukkig leken de lakens wel redelijk schoon. Na nog een ijs te hebben gegeten gingen we slapen.