Dag 12 Unawatuna, Galle, Colombo, Malé

Van Joe's Resort hebben we niet heel veel meegekregen. Het avondeten was oké, voor het ontbijt kregen we ei en toast met jam en boter en een sapje. En koffie of thee. Onze kamer keek uit op de zee met een kort strand, aan de andere kant een drukke weg. Op de 2de etage is een zwembad, vanuit de goede hoek een infintypool.
Om 10 uur worden we opgehaald zodat we toch nog iets meekrijgen van het hotel. Als we hadden geweten dat we hier maar een paar wakkere uurtjes zouden verblijven, hadden we een goedkoper alternatief gekozen.

Als eerste gaan we naar Galle, waar de restanten van een fort staan dat gebouwd is in de Nederlandse koloniale tijd, hierdoor zijn er Nederlandse invloeden te zien. In het fort is een dorp op zich, met vooral winkeltjes. Er is ook een kerk, met in de grafstenen (oud-)Nederlandse inscripties. Een vreemde gewaarwording, zo aan de andere kant van de wereld.

We vervolgen onze weg via Galle road. Langs deze weg spotten we de meest bijzondere palmbomen, je weet wel van die liggende, en rotsformaties. We varen rond met een boot de mangrove in. Super bijzonder om dit een keer in het echt te zien. De bootmeneer heeft het over krokodillen en babykrokodillen. Nou die wil ik wel zien natuurlijk, net zoals op de reclamefoto's aan het begin. Ik kijk vreemd op als er een kano langs me komt varen en er een babykrokodil uit een zak wordt gehaald. Chips. Die zag ik niet aankomen. Mijn beeld van krokodillen in de mangrove is ineens kapot. Normaal ben ik nog wel zo voorzichtig en tegen alles wat ook maar in de verste verte aan dierenmishandeling gelinkt zou kunnen worden. Even later wordt er ook nog 'babymonkey' geroepen. Ik roep dat ik niet wil en we varen snel verder. Richting tempel op een eilandje op het water. Uniek dat het hele eiland tempel is. We krijgen een zegening van een monnik via een touwtje om onze pols en doen een kleine donatie. Verder naar Cinnamon Island. Na een verkooppraatje en een kop thee, gemaakt van alleen kaneel, kopen we een miniflesje kaneelolie. Op de terugweg een flinke bui met zon tegelijk, maar wat boffen we met het weer zeg. Voornamelijk zon vandaag.

Tenslotte gaan we naar de schildpadddenkwekerij. Hier betalen we circa 5 euro p.p. voor een rondleiding van een half uurtje, verdubbeling van de prijs ten opzichte van 8 maanden geleden. We krijgen uitleg over de zeeschildpadden, de verschillende soorten en waarom ze zijn opgevangen. De meeste van de oudere dieren zijn gewond geraakt doordat ze verstrikt zijn komen te zitten in vissersnetten. Hier worden ze dan weer opgelapt en sommigen gaan dan weer terug naar zee. Ook komen er daar eieren uit (die ze hebben opgegraven bij het strand) en de mini's worden dan na een aantal dagen weer vrijgelaten in de zee.

We maken ons klaar voor de vlucht naar de Malediven in de avond. Deze duurt 1 uur en 40 minuten volgens planning. We gaan gewoon naar het paradijs! Af en toe krijpen mijn man en ik elkaar. We kunnen niet landen en we hebben daarom 3 kwartier vertraging. Onze kleine dude is moe en valt uiteindelijk 3 minuten voordat we aan de grond staan in slaap. Tuurlijk, timing joh. In mijn armen draag ik hem langs de douane en hij wordt ook niet meer wakker. De Malediven zijn (behoorlijk streng) islamitisch. Alcohol is (met uitzondering van de resorts) verboden. Daar komen we achter als blijkt dat er een verdwaald blikje Sri Lankaans bier in manlief zijn tas zit. Het wordt in beslag genomen en hij mag het weer ophalen als we het land verlaten. Dat laatste lijkt me niet perse nodig. De vrouwen dragen gewaden en hoofddoeken en de mannen hebben veelal een baard.

Malé en de geschakelde eilanden waarop o.a. het vliegveld ligt, zijn nog best wel groot. Ik mijn beleving was het een klein eilandje waar net een vliegtuig kon landen, maar dat valt me nog mee. We worden opgewacht en zodra we naar buiten komen zien we water. Aan de boulevard wachten we op een grote boot, waar 18 personen inkunnen, maar we zijn de enigen die worden opgehaald vanavond om naar Adaaran Rannalhi te worden gebracht. Met 500 pk scheuren we over het water. De boot is overdekt dus koud en nat worden we niet. Ik vraag me wel af hoe veilig het is met het onweer zo over het water. 3 mannetjes zitten in onze boot. We komen er niet achter wat de rol van de derde is, die zit alleen maar te chillen. Niet dat de andere 2 het zo zwaar hebben overigens. Na 40 minuten varen komen we aan bij het resort, dat een heel eiland beslaat. We worden door het mannelijk personeel verwelkomd (vrouwelijk personeel is er niet, m.u.v. de 2 Chinese dames van de spa/massage), ze staan klaar op de aanlegsteiger. Je voelt je toch wel royal, beetje gênant zelfs voor gewone stervelingen als wij. Het is echt een eilandje, van circa 400 bij 100 meter, dat je in een minuut of 10 rondloopt.