Dag 9 Nuwara Eliya, Ella

Na onze spullen weer gepakt te hebben vervolgen we onze reis. Met een enigszins lege maag vertrekken we. Waar we gisteren nog een heerlijk omelet kregen bij ons fruit en brood met jam en buffalo curd, is er vanmorgen rijst met kokosmelk en honing. Deze homestay is prima als je niet zoveel waarde hecht aan luxe, maar het is bij lange na niet zo als op Cuba of elders in Azië, waar het een beleving is om bij de mensen thuis te verblijven.

We gaan naar Labookellie, naar een theefabriek. Deze ligt hoog in de bergen. Jammer genoeg is het erg bewolkt en op sommige plekken zelfs een tikkeltje mistig, waardoor de uitzichten niet zo mooi en helder zijn dan wanneer de zon zou schijnen. Het zijn smalle bergweggetjes, meest zonder vangrails. Onze chauffeur toetert (net als in de stad overigens) voor elke onoverzichtelijke bocht om te laten weten dat hij eraan komt. Dat doet hij overigens ook als hij wil inhalen. Onderweg gaan we naar de Ramboda waterval. We zien deze eerst van verder weg, maar uiteraard weet onze gids hoe we op een unieke manier dichterbij kunnen komen, namelijk via een hotel. En met via bedoel ik dat je er letterlijk doorheen loopt: langs de receptie, langs de kamers, door de eetzaal, waar een trap is die je naar de waterval leidt. Waar niemand is. Helemaal niemand. Heerlijk.

We gaan verder naar de theefabriek. Onderweg al komen we heel veel theeplantages tegen. In de theefabriek krijgen we een rondleiding van tussen de 5 en de 10 minuten. Daarna krijgen we een kopje thee en verzoeken ze ons vriendelijk om thee te kopen in de winkel.
Daarna gaan we naar Nuwara Eliya, waar heel veel Britse invloeden uit de 19de eeuw zijn. Niet alleen de gebouwen zijn Brits, maar ook het weer. Grijs, regenachtig en zo'n 16 graden. Mensen lopen er met wintermutsen op. Een komisch gezicht omdat ze tegelijkertijd ook slippers dragen. We zitten dan op zo'n 1800 meter hoogte.
We genieten intussen van de egg roti die we ergens in een bakery hebben gekocht.

Al etend gaan we naar het station van Nanu Oya. Onze trein heeft maar liefst een uur en een kwartier vertraging. We vertrekken nu pas om 16.00 uur. Dit is balen omdat we nu deels in het donker rijden, de zon gaat rond kwart voor 6 onder eind november. In de bergen trouwens eerder. Rond kwart over 6, half 7 zullen we aankomen in Ella. Anyway, we zijn net vertrokken en het begint behoorlijk te regenen. Maar het is de mist die echt roet in het eten gooit. Op de heldere stukken zien we enkele tientallen meters ver. We krijgen dus van het prachtige uitzicht niet veel mee. En dat moet dan een van de mooiste railwaytracks van de wereld zijn. Hebben wij weer...