Dag 13: Mostar-Sarajevo

Na weer de halve Pekara leeg te hebben gekocht (we hebben tenslotte nog maar 2 dagen om hiervan te genieten) vertrekken we richting Sarajevo. Dit is een stad waar we ons allebei geen voorstelling van kunnen maken. Ik denk aan grijs, grauw en oorlog als ik deze naam hoor. Maar goed dat we ons niet laten leiden door vooroordelen, anders zouden we er nooit naartoe gaan. We rijden langs rivieren, eerst langs de Neretva en dan langs nog een waarvan ik de naam niet kan vinden, maar die zeker zo mooi is.

We zien een bord langs de kant van de weg met raften. Raften betekent in alle gevallen een mooi stuk rivier. Helaas hebben wij de rivier niet gevonden. Even later zie ik een bordje met een grot waar een beer in staat, cave Megara. Dat ziet er spannend uit, daar willen we wel heen. We rijden een prachtig dorpje in maar twijfelen welke kant we uit moeten. We vragen aan een stokoud meneertje de weg en jawel hoor: het is de onverharde weg van de 2. Na 11 kilometer onverhard zweten langs een afgrond, ik denk op minimaal een kilometer hoogte, komen we bij een vlakte, een soort alpenweide. Geen grot te bekennen, wel een paar borden maar die kunnen we niet lezen. We lopen een stukje en zien een slang in 3 stukken op de weg liggen. Dan moet je Laurens zien gaan. We lopen een stukje en zien een herder, waarvan ik dan weer schrik. Hij spreekt alleen Bosnisch en wijst ons weer terug als we vragen waar de berengrot is. De beste man zal zich wel afgevraagd hebben wat die 2 gekke toeristen hier doen. Dan zien we een bordje met foto's van een grot. We volgen een stuk pad, maar lopen ons steeds weer dood, welk ander pas we ook kiezen. We besluiten terug te gaan. We balen dat we voor de 2de keer (na Theth) niet verder kunnen omdat het niet verantwoord is. Maar wauw, wat was de route vet.

We zijn in Sarajevo eerst naar Vrelo Bosne geweest. Dit is de plek waar de rivier de Bosnië ontspringt. Het is een park met water. Niet meer en niet minder. Beetje jammer van de 2 euro entree en de parkeerkosten. Lekker als je mooi wilt wandelen. Vervolgens gingen we door naar het Tunnelmuseum. De Sarajevski ratni tunnel, ook wel de 'Tunnel of Hope' genoemd, is een tunnel die tijdens de belegering van Sarajevo werd gegraven door het Bosnische leger. Het graven gebeurde in 1993 en duurde dik 4 maanden. De tunnel is bijna 800 meter lang en je kunt er niet rechtop staan. De tunnel loopt onder het vliegveld door en speelde in de oorlog een belangrijke rol bij de overleving van de stad. De tunnel was bedoeld om materiaal van het leger naar Sarajevo te halen vanuit de onbezette gebieden. Later werd de tunnel ook als smokkelroute gebruikt. Helaas hebben we net wat te weinig tijd in het museum kunnen doorbrengen, het werd namelijk ineens met veel bombarie gesloten omdat er een VIP zou komen, zo kreeg ik desgewenst van een van de 10 beveiligers te horen.

Tegen de avond komen we aan bij ons hotel, bijna midden in de stad. Toplocatie, maar voor € 65 verwacht je op zijn minst een schone badkamer. In 100 meter waren we bij het plein met de duiven. We hebben wat rondgelopen door het oude centrum en daarna kebab gegeten. Lekker, maar best prijzig. Omdat er amper West-Europese toeristen zijn kun je niet met euro's betalen. Ook hier overheersen Arabische toeristen, maar er zijn ook wat backpackers in bepaalde straatjes. Om 10 uur 's avonds is er nog behoorlijk wat leven op straat, meer dan in bijvoorbeeld Mostar. We lopen nog een rondje en komen langs de City Hall. Er is een tentoonstelling en we gaan er binnen, het is gratis. De schilderijen boeien ons niet zoveel, maar het gebouw is van binnen prachtig. Er blijkt in de kelder een tentoonstelling van 100 jaar Sarajevo. Deze is heel informatief en mooi en duidelijk weergegeven met foto's. We vinden het jammer dat het stadsmuseum gesloten is, maar gelukkig hebben we de meeste informatie inmiddels wel verzameld. Indruk van Sarajevo: bruisende gezellige stad met prachtige elementen. Grotendeels herbouwd. Net als in de rest van Bosnië zijn de mensen super vriendelijk. Ze helpen met inparkeren en proberen je de weg te wijzen (de oudere generatie spreekt vrij goed Duits). Hier hebben we geen woord Nederlands gehoord en zwervers of bedelaars zijn er niet te bekennen.